Summer 2018. I am volunteering in the kitchen at EJ Festival, a festival themed spirituality and connection, a gathering of 250 people in nature. The vibe is sky-high, as it's supposed to be at events like this ;) After a few days the amount of wasps present on the terrain rises significantly. Without a few days hundreds of wasps are flying in and around the kitchen and shared eating-spaces. Our ability to relax into the moment is being tested. Some people get stung. Wasp-traps are proposed and implemented. For two days this continues. It doesn't sit right with me. It feel anger and sadness around it. I decide to share my vision on the matter. To me it feels like, when we as humans have a problem we search for the solution outside ourselves. "It hurts me, so it has to go." Which in this case means: death. Instead of looking for a compromise, or try to find the solution within ourselves. Not a lot of attention is given to my considerations. I share with others. Some
Zomer 2018. Ik vrijwillig in de keuken op Eigentijds Jongeren Festival. Een 7-daags festival, met spiritualiteit en verbinding als thema, met 250 mensen in de natuur. De sfeer is gigantisch fijn, iedereen is vrolijk. Precies zoals het een festival betaamt natuurlijk. Na enkele dagen komen er steeds meer wespen op de voedselresten af. Binnen enkele dagen vliegen er honderden wespen in en rondom de keuken en gezamenlijke eettafel. Ons 'Kunnen-zijn-met-wat-er-is' vermogen wordt op de proef gesteld. Sommige mensen worden gestoken. De koks komen met een plan: er worden een tweetal wespenvallen neergezet. Dit gaat zo twee dagen door. Het knaagt aan mij. Ik word boos en verdrietig. Ik besluit mijn visie te delen. Hoe het voor mij voelt is dat wanneer we als mens een probleem hebben dat we de oplossing buiten onszelf zoeken. "We hebben ergens last van.. dus het moet weg. " Wat in dit geval betekent: dood. In plaats van dat we op zoek gaan naar een compromis, of op de oplos